werken, werken, werken en dan heerlijk zonnen.

Mijn derde week hier zit er al bijna weer op. Spijtig genoeg. De tijd vliegt echt voorbij, het voelt eigenlijk alsof ik hier nog maar een week ben. Maar op het zelfde moment voelt het park aan als thuis.

De staff is geweldig. Ze zijn allemaal aardig, en vrolijk en zo enthousiast over de natuur. Neem bijvoorbeeld Coco die begint te springen wanneer hij net die ene vogel spot, de bruine wood-warbler. En Eduarde die uren kan praten over hoe speciaal vleermuizen zijn. Nou ben ik het niet altijd eens met de technieken die ze gebruiken, zoals een dak slopen terwijl je op het dak staat. Maar goed, wat weet ik nou? Ik begin steeds meer gewend te raken aan ' Tico Time'. It can be a blessing or a curse. Zoals ik al zei, bussen zijn altijd te laat maar soms kan je net de bus halen daardoor. Andere keren, zoals het maken van onze sink, kunnen wel iets sneller. Hij is al kapot sinds ik hier ben, en hij is net vanimddag pas gemaakt. (De eerste dag heeft Tony tegen mij gezegd dat hij het morgen zou maken) Alles wordt altijd morgen wel gedaan.

Vleermuizen zijn wel bijzondere beestjes, dat heb ik nu wel geleerd. Er is een soort vleermuis, een die fruit en zaden eet, die tenten maakt in de planten. Hij knaagt de tak half door zodat de bladeren een tent vormen. Een vleermuis heeft over het algemeen twee of drie tenten. Een om te slapen en de rest om voedsel op te bergen en in te eten, zo is het lastiger voor de predators om de vleermuizen te vinden. Dieren zijn slim, zo gebruiken de apen de vrucht van een plant om haren te borstelen en een andere plant (Anis) als insect repellant. De tenten zijn echter maar een bepaalde tijd houdbaar, dus de vleermuizen verplaatsen continu door het park. Behalve de vleermuizen in de 'Batcave' (en andere grotten). Ik zelf ben nog niet naar de batcave geweest. maar wel naar een andere kleine grot. Daar kwamen ze al met honderd tegelijk uit de grot. Ik kijk zeker uit naar het batproject!

Vorige week heb ik de cave bezocht. Hier in Barra Honda zijn meer dan 40 grotten, van die grotten is maar een te bezoeken. Een van de oudere rangers gaf ons (Lina, Ursula en ik) de tour, en eigenlijk was hij het leukste van de tour. Tijdens de klim naar boven, wat ook nog best wel een eind naar boven is, heeft hij ons zoveel verteld over allerlei platen en waarvoor/-tegen het te gebruiken is. Ik kan bijna geen enkele meer herrineren, maar het was interessant om naar te luisteren. Hij heeft ook een lang verhaal gehouden over hoe belangrijk vrouwen waren, en hoe hij nooit de taken van zijn vrouw zou kunnen overnemen als ze ziek is. Hij vindt ook dat de jongeren mannen vrouwen niet genoeg appricieren (zeker de Europeanen). Dat was natuurlijk fijn om naar te luisteren... Dit verhaal betekent echter niet dat hij geen 'boobie' grappen maakt wanneer we kijken naar de stalagnieten en stalagtieten, want dat deed hij zeker! Zeer zeker.

De biogarden is vorige week afgerond! Wat nogal spijtig is want het graafwerk was eigenlijk wel leuk...Het voelde echt alsof je iets deed, iets nuttigs. Gelukkig konden we nog drains graven. Dat is weer zoiets dat mij zo raar in de oren klinkt. We graven drains zodat er geen regen in de biogarden komt, maar de regen valt sowieso in de biogarden? Maar goed, ik graaf wel door. (Vandaag zijn ook de drains klaar, dus nu is het wachten om de materialen zodat we de biogarden kunnen vullen)

Wat ik niet verwacht had leuk te vinden maar echt geweldig vind is de birdwatching. Het leek mij een dodelijk saai project, gewoon een beetje in het bos staan, starend naar de bomen op zoek naar een vogeltje, maar het is absoluut niet saai. Bird Watching is nu al een van mijn favoriete activiteiten. Het heeft iets speciaals. Het lopen van punt tot punt waarbij het enigste geluid dat je hoort het gekraak van bladeren onder je voeten is. Wanneer we dan stil staan en zoeken naar de de vogels is het compleet stil. Compleet stil, afgezien de wind door de bladeren, de bomen die kraken en de vogels die fluiten. Alleen vogels horen fluiten is iets anders dan ze zien. Ik heb zelf nog niets gespot in de bossen. Maar anderen wel. We hebben een kolibri geyien, een parkiet, een wood-warbler, een Canadeze Hawk en nog veel meer. Brid Watching is heerlijk relaxend. En je ziet heel veel van het woud.

Een ander project dat ik echt geweldig vind is het butterfly project. Woensdag was het eindelijk zover: ik had het wel besproken Butterflz Project! Iedereen was er altijd laaiend enthousiast over, en ik kan zien waarom. We moesten al om 6.30 klaar staan, maar het vroege opstaan werd zeker beloond. Toen we eindelijk op de plek voor het vangen waren hebben we ontbeten in het bos om daarna twee uur lang vlinders te vangen. Twee uur lang rond renend als een klein kind vlinders vangend met ons netje. Heerlijk. Aan het einde van de ochtend had Eduarde zeven vlinders in zijn tas. Terug in het park gaan deze vlinders in de koelkast zodat ze langzaam sterven, en daarna in de oven zodat ze hun vorm behouden. Van deze zeven heb ik er een gevangen. Een kleine knaloranje, hoe toepasselijk.

Vrijdag zijn we met z'n alle naar Santa Cruz gegaan, hier was een traditoneel feest. We zijn naar een stierengevecht geweest. Het was leuk om dat een keer te zien, maar ik houd het maar bij een keer. Coco, een staffmember, vertelde dat mensen teleurgesteld waren als de mensen niet geraakt werden door de stieren. Dat leek mij wreed, waarom zou je willen dat iemand verwond raakt? Toen ik daar eenmaal zat dacht ik er anders over. De stieren mochten wat mij betreft iedereen raken. Puur zodat ze wraak kregen. (en dat hebben ze ook gekregen, een van de deelnemers is later gestorven in het ziekenhuis... zo bedoelde ik het niet.)

Zaterdag en Zondag heb ik doorgebracht in Tamarindo. Beter bekend als Tamagringo. Nog geen vijf stappen bij de bus vandaan snapte ik waarom de bij naam Tamagringo was. Een Subway, allemaal surfers en massa's aan Amerikanen. Sorry, mijn fout: Mensen uit de United States of America. De dagen in Tamarindo heb ik voorstelbaar genoeg op het strand doorgebracht.

Dit zijn een paar hoogtepunten van mijn laatste twee weken. Ik heb nog zoveel meer gedaan, maar dat vertel ik een andere keer wel. Het is geweldig gezellig hier, maar wel ontzettend warm. Op een gemmidelde dag is het ongeveer 35 graden. In de pauze zitten we dan ook meestal met zijn alle in de schaduw.