laatste maand van reizen in Thailand

Mijn laatste update is alweer een poos geleden, tijd voor een nieuwe dus.

Even kijken waar we waren gebleven, Luang Nam Tha in Laos. Ik ben hier niet heel lang gebleven, maar een nachtje. De volgende dag vertrok ik alweer op een trektocht voor twee dagen.
We waren met een groep van zes personen voor de twweedaagse trektocht, en nog vier personen voor de driedaagse tocht. Een vrij grote groep dus. Met ons liepen twee Engelstalige guides, een local guide en een vrouw die het eten droeg.
We begonnen op de markt om ons eten voor de komende dagen te kopen. Daarna gingen we met de Tul Tuk naar een dorpje om vanuit daar het woud in te komen. Maar voordat we echt in het bos konden trekken moesten we een gammel bamboe bruggetje van 10 meter lang over. Nou heb ik geen hoogtevrees of iets dergelijks maar ik kan niet zeggen dat ik de brug snel en vol zekerheid ben overgestoken. De brug zwaaide alle kanten op, halverwege moest je links aanhouden omdat de brug anders zou kantelen, het bamboe kraakte met elke stap en een keer brak het zelfs. Ondanks dat zijn we allemaal veilig aan de overkant gekomen. Het trekken kon beginnen! Door de bamboe, over zeer smalle paadjes naast ravijnen en door de regen hebben we zo'n twee uur gelopen. Toen hadden we lunch. De guides hebben in tien minuten een tafel uit bamboe voor ons gebouwd, deze bedekt met bananenbladeren en toen al het eten erop gelegd. Het eten zag er niet heel lekker uit. Hoopjes omelet, curry en sperziebonen verspreid over de t Tafel, geserveerd met sticky rice in bananenblad. Het voedsel ging echter schoon op. Daarna hebben we opnieuw drie uur gewandeld door de regen. Het nadeel van de regen was niet dat we nat werden. Maar dat de bloedzuigers naar buiten kwamen dooor de regen. Dat was nogal akelig.
Eenmaal aangekomen bij onze hut konden we zwemmen in de rivier. De hut was zeee simpel, geeoon een houten hok op palen met matrassen op de grond. Met een vuurplaats aan de voorkant, waar miljoenen vliegen aanwezig waren. Terwijl wij zwommen gingen de guides, samen met drie van de jongens vissen. De local guide en de vrouw begonnen onder tussen met het klaar maken van het vuur en het eten.
Uiteindelijk is er een grote plastic tas vol vissen gevangen. Een Amerikaanse vrouw, 69 jaar oud, uit onze trekking groep begon meteen met het schoon maken van de vissen. Oftewel het open snijden van de vissen, en alle ingewanden er uit halen. Iedereen stond er eerst vol afschuw naar te kijken. Maar uiteindelijk zaten alle vrouwen en meiden vissen schoon te maken. Ja, ja, zelfs ik, het meisje dat vis niet lekker vind, heeft meerdere vissen schoon gemaakt. En het was eigenlijk zo erg nog niet. Je moest het mes in de buik in de blaas steken en dan voorzichtig tot aan de kaak de buik open snijden. Dan moest je, je duim in de vis steken en zo alles uit de vis duwen. Checken of hij echt schoon was en de volgende vis pakken. Wij westerners wouden alle ingewanden weg gpoien, in lao worden die echter ook bereid in een maaltijd. Nadat alle vissen schoon gemaakt waren konden we handrn wassen in de rivier en lekker kletsen tot etenstijd. Het eten werd opnieuw geserveerd op bananenbladeren en bestond uit: sticky rice, geroosterde vis, laap (zeer fijn gehakt vlees), tofu met tomaat en pompoen. En later nog kardemom thee. Met 'happy water', felgroene huisgemaakte rijstwijn van de markt.
We zaten met z'n alle gezellig na te tafelen toen een van de guides vrolijk even zijn zaklamp op het plafond richtte. Het zat onder de spinnen. Van kleine spinnetje tot grote joekels van een op zijn mjnst vijf centimeter lang, zonder poten. Ja, toen zat iedereen een stuk minder relaxed bij. De grote spin was niet giftig, locals eten ze vaak. Helaas zat deze iets te hoog op het plafond om te kunnen vangen. Dan maar een sprinkhaan in het vuur. Het was niet heel bijzonder, de sprinkhaan is eigenlijk zo gefrituurd dat het gewoon een krakend hapje is. Nadat de locals ons achter lieten met gefrituurde sprinkhanen en spinnen op het plafond kroop iedereen al vrij snel onder de muskietennetten. Veilig van alle nare kruipende dingen.

De volgende morgen moesten we eerst ongeveer een uur door een rivier lopen. De stenen waren super glad, maar het water was gelukkig ondiep. We zijn echter wel twee slippers, van twee verschillende personen, verloren.
Na de rivier moesten we door een afgebrand veld lopen. Blijkbaar gaat men op deze velden hutten bouwen voor koppels. Zodat als je gaat trekken met z'n tweeën, in een groep of niet, je kunt slapen met privacy. Er komen zelfs hutten voor mensen op huwelijksreis. Het leek ons een beetje onzinnig en zonde van het woud, maar goed. Alles werkt hier anders, en dat moet je kunnen accepteren. Zo ook even later toen we langs een boom vol heerlijke lychees liepen. De local guide klom als een aap de boom in en begon alle takken af te snijden met zijn machete. Je zou denken dat het handiger is om ze te plukken en de boom heel te houden. Ach ja. De lychees waren wel heerlijk.
Na vijf uur wandelen in de hitte kwamen we aan bij onze een na laatste stop. Een dorpje aan de Nam Tha. Hier hebben we gezwommen.
Onze laatste stop was een ander dorpje. In dit dorp komen eigenlijk nooit westerlingen. Alle kinderen kwamen dan ook naar buiten om de 'falang' te bekijken.
Na een rondleiding door het dorp, waarbij ik me net zo goed het aapje in de dierentuin als de bezoeker in de dierentuin voelde, kregen we een Tuk Tuk terug naar Luang Nam Tha.

En dat was mijn laatste avontuur in Laos. De volgende dag ben ik vroeg met de bus naar de grens gegaan. Het oversteken ging super simpel, voor ik het wist was ik in Thailand.

In Thailand heb ik de lokale bus naar Chiang Rai genomen. De airco in deze bus bestond uit verschillende fans op het plafond, die uitgingen zodra de bus begon met rijden. En erg comfortabel was het niet, maar voor de korte drie uur was het zeker te doen.

Chiang Rai was nogal stil. In mijn hostel waren in totaal vijf backpackers. Met een iemand heb ik de volgende dag een tour rond Chiang Rai gemaakt. We zijn naar de White Temple geweest. Een prachtige witte tempel versierd met zilveren details. De volgende stop was de Black House, een andere tempel. Dit was alleen in totaal een andere stijl. Er werdt veel hout, dieren vellen en botten gebruikt. Er waren verschillende zwarte huizen op een veld. Het was heerlijk om er tussen door te lopen, de zon scheen gelukkig ook niet te hard. De volgende stop was een verzameling van Hill Tribe Villages. Met long necks, akha en nog meer stammen. Ik vond het absoluut helemaal niks. Het voelde niet aan alsof je in een dorpje was, meer alsof je in een pretpark rondliep waarbij iedereen probeert je wat te verkopen. Na deze onsuccesvolle stop zijn we naar de Golden Triangle gegaan, het punt waar Myanmar, Laos en Thailand een grens delen. Dit gebied is voornamelijk bekend om de opium handel. Onze eerste stop was lunch. De tweede een uitkijkpunt. En de laatste was het opium museum. En dat was mijn dag in Chian Rai.

De volgende morgen ben ik met de bus naar Chiang Mai gegaan. Waar ik terecht kwam in een guesthouse vol met Nederlanders. Echt, er waren sowieso 12 andere Nederlanders. Wat wel fijn was als je kijk wat er die dag in Thailand gebeurde. Het leger van Thailand heeft die dag een coup d'etat gepleegd, ze hebben de regering over genomen. De coup is nu, wanneer ik dit schrijf, nog steeds aan de gang. Ik moet zeggen dat ik er nauwelijks iets van merk. een bungalow gedeeld. Het was super goedkoop en had zelfs een zwembad. Het was echt een paradijsje. De meeste dagen hebben we aan het zwembad doorgebracht. We hebben een dagtrip gemaakt naar een waterval en een canyon, maar dat was het ook wel qua activiteiten betreft. Onze vijfde dag in Pai kwam er eindelijk verandering in de coup. De avondklok is nu van 0.00-4.00.
Tja, verder is er niet zoveel bijzonders te vertellen over Pai. Het waren gewoon heerlijk relaxte dagen.

Mijn volgende stop was Sukothai. En oude stad vol met tempels. We hebben fietsen gehuurd en zijn zo tussen de tempels door gegietst. Het was niet super mooi om te zien, maar het was wel een lekker dagje. Het weer was koel en het fietsen relaxed.

En toen op naar mijn een na laatste stop voordat ik naar Bangkok ga: Koh Tao. Of dat dacht ik dan. De reis begon relaxed, mijn minibus was comfortabel en koel. We werden wel twee keer aangehouden, een keer vlak buiten Bangkok en een keer ongeveer halverwege de reis. Hierbij moesten eerst alle mannen uitstappen en ID laten zien. En daarna alle Thaise vrouwen. En ik werd uiteindelijk ook gecontroleerd als enigste toerist in de bus. Het leger deed deze controles om 'red shirts' (de protesters) te vinden. Twee van de mensen uit de bus mochten niet meer verder reizen. Afgezien van dat leek het soepel te gaan. Helaas stopte mijn bus echter niet op de goede plek, wat er heerlijk voor zorgde dat ik mijn boot niet kon nemen. In mijn bus sprak niemand Engels , wat communicatie wat vermoeilijkte. Uiteindelijk is de chauffeur naar een vliegveld gereden. Daar sprak wel iemand Engels. Die gaf me het advies om een nacht in Surat Thani te blijven en dan de ochtend boot te nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn chauffeur heeft me naar die stad gebracht. Daar heb ik een nacht doorgebracht, wat meer dan genoeg is voor die stad. En toen de volgende ochtend naar het eiland gegaan.

Op het eiland aangekomen kon ik meteen naar mijn hostel met de taxi en die avond al met mijn duik cursus beginnen. En dat is wat ik de afgelopen. En nu na drie dagen, zes video's, een toets en vijf keer duiken, ben ik officieel een Open Water Diver! Het was absoluut fantastisch, wel uitputtend maar het was het helemaal waard!

En dat waren al mijn avonturen tot nu toe weer. Ik heb nog maar twee weekjes te gaan voordat ik weer in het vliegtuig naar huis stap. Dus ga ik die laatste weken even heel erg geweldig maken.