alleen reizen maar toch ook weer niet

Mijn laatste blog is al bijna weer drie weken geleden volgensmij dus mooi tijd voor een nieuwe lijkt mij.

Even kijken ik was gebleven in Hanoi. Nadat mijn tour eindigde heb ik hier nog twee dagen rond gebracht. Om eerlijk te zijn hebben we niet heel veel gedaan. De eerste dag was nogal triest aangezien iedereen van de groep behalve ik en drie anderen gedurende de dag vertrok. Allmaal op weg naar huis. Je zou denken dat je door reizen beter wordt in afscheid nemen, nou mooi niet dus. De rest van de dag waren wij vier eigenlijk gewoon triest.

De volgende dag ben ik naar Ho chi Minh's mausoleum geweest. We hebben een uur in de rij gestaan om hem een minuut te kunnen zien. Het was een . . . Aparte ervaring. Laten we het daarop houden.

In de avond zijn we met de taxi naar het treinstation gegaan. En om acht uur zaten we in de taxi richting Sapa. 'We' bestaat uit Alisea & Polly (twee engelse gappers) en Heather (ook Engels!).
Vanuit het treinstation hadden we een transfer naar Sapatown. Het busje was nog niet geparkeerd of er stond een hele groep mensen van de traditionele volksstammen om heen. Allemaal naar binnen gluuren en naar ons wijzen. En wanneer je ui het busje stapt natuurlijk proberend van alles aan ons te verkopen.

Na een korte douche en ontbijt en kennismaking met onze trekgroep zijn we direct gaan lopen. Met de vrouwen van de volksstammen op sleeptouw. Zij hebben de hele weg met ons meegelopen, baby's en goederen op de rug.
We loopte nog niet voor 15 min Of we konden de rijstvelden al zien. Het Sapa gebied staat vooral bekend om zijn hoge bergen die bijna geheel bedekt zijn met rijstvelden. Een prachtig gezicht. En heerlijk om te wandelen daar. Als niet een beetje te warm af en toe. Natuurlijk was het wel zo dat zodra we in het eerste dorp aankwamen de vrouwen plotseling allemaal sjaals, sieraden en dergelijken ergens vandaan toverden. En dan moet je wel iets kopen volgens hun.
Die nacht hadden we een homestay. En flink wat regen. De volgende morgen was alles maar dan ook alles modderig. Een fijn ding: we liepen zowat de hele dag de berg af. Het was echt glibberen en glijden. Maar we hebben het gered!

Met een nachttrein terug naar Hanoi. We kwamen daar om ongeveer 6 uur aan. En diezelfde middag gevlogen naar Vientiane in Laos. Dat was op 6 mei. Mijn Vietnam avontuur was officieel afgelopen. Nu begint Laos.

Het begon al goed met een niet werkende bankpas en een vervelend hostel. En een ambasaade die de volgende dag gesloten was, dat betekende dat ik mijn paspoort pas maandag weer op kon halen. Nou was ik niet zo'n fan van deze stad dus drie dagen in de stad vast zitten zat ik niet zo zitten. Gelukkig ontmoette ik een Nederlands meisje in mijn hostel, Jette, en samen met haar ben ik maar naar de Kor long Cave in het zuiden van Laos geweest.

Deze grot is zeven kilometer lang en op bijna elk moment wel bijna 20 meter breed. We zijn als passagiers op een hele smalle, ondiepe en natte boot door de grot gegaan. Aangezien het hier nog niet heel toeristisch is was de grot eigenlijk niet verlicht. Op een plek een beetje maar voor de rest moesten we het doen met onze hoofdlampen als enige lichtpunten. Dat had eigenlijk ook wel iets. De tocht duurde in totaal 3 uur, heen en terug met de boot. De rest van de dag hebben we heerlijk niks gedaan in Ko Long Village, er was geen wifi dus echt een keer ergens op een afgezonderde plek als het ware. En zelfs het restaurant had geen rijst, wat wel verbazingwekkend was voor een Aziatisch restaurant.

En toen weer terug naar Vientiane, waar ik op maandag mijn paspoort heb opgepikt en op dinsdag in de morgen eindelijk echt ben vertrokken. In de bus richting Vang Vieng. In de Tuk Tuk naar de bus ontmoette ik drie Engelse jongens met wie ik de laatste dagen heb rondgereisd. Alle drie ook gappers, Connor, John en Tristan.
De dag na aankomst zijn we met een grote groep uit het hostel tubing gaan doen. Je huurt dan een autoband en wordt naar een plek stroomopwaarts op de rivier gebracht en dan dobber je vanuit daar heerlijk langzaam terug naar Vang Vieng. Zeker in het droge seizoen gaat dat lekker traag en door ondiepe wateren. Al met al was een heerlijke dag. Een beetje op het water dobberen tussen de bergen door, prachtig uitzicht waar je ook kijkt.

De volgende dag gingen wij vieren al weer door naar Luang Prabang. Een UNESCO world heritage city. We kwamen vrij laat aan, en dankzij slaaptekort was het een vroeg avondje voor ons. Gisteravond zijn we uitgegaan. En echt slapen was niet te doen in de bus. Dd reis was door een prachtig landschap maar met zoveel bochten en slingers en hobbels. Af en toe vlogen we zowaar 2 centimeter de lucht in. Steeds als je bijna in slaap viel maakkte we een bocht waardoor je hoofd tegen het raam aanknalde. Nee, echt slapen hebben we niet gedaan. Dus maar lekker vroeg naar bed.
De volgende dag zijn we naar prachtige watervallen gegaan. Helder blauwwater. Midden in de jungle. En koud water. Het was absoluut een geslaagde ochtend.
Verder zijn we in de middag naar de glass Temple geweest. En hebben we de zonsondergang gezien vanaf de tempel op de top van de berg.
En na het eten zijn we naar een bar gegaan. Alles sluit hier echter al om 11.30 omdat het illegaal is om na twaalven nog op straat te zijn. Er blijft maar een ding open: het bowlingcenter. Dus tegen elven gaat iedereen vanuit de bar naar het bowlingcenter. Zo ook wij. En dat was gisternacht.

Na een uur slapen zit ik nu in een hobbelige minibus op weg naar Luang Nam Tha. Het is vrij apart. Ik zit samen met een local in de bus en dat is het. Het is helemaal leeg. En vrij akward dus. Voor mij in ieder geval.
De busreis was uiteindelijk zo gek nog niet. Ik had drie stoelen voor mezelf. En ongeveer drie kwart in de reis kocht de chauffeur maïskolven voor ons. Het zag er apart uit. Maar het was heerlijk.

Maar goed. Dankje voor het lezen en tot de volgende keer! Ik zal proberen wat foto's te uploaden van mijn mobiel.